σημάντρια

και δωρ. τ. σαμάντρια, ἡ, Α

1. (ως θηλ. τού σημαντήρ), αυτή που οδηγεί

2. ως επίθ. αυτή που σημαίνει, που δίνει σήμα («σαμάντριαν πυρὸς ἰωάν», Καλλίμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σημαίνω / σαμαίνω + επίθημα -τρια τών θηλ. (πρβλ. υφάν-τρια)].